अर्थ्य _arthya

अर्थ्य a. [अर्थ्-कर्मणि ण्यत्]

1 Fit to be asked or sought for.

-2 [अर्थादनपेतः, अर्थ-यत्] Fit, proper, suit- able; अर्थ्यो विरोधः Mv.2.7.

-3 Appropriate, not deviating from the sense, significant; स्तुत्यं स्तुतिभिरर्थ्या- भिरुपतस्थे सरस्वती R.4.6,1.59; Ku.2.3.

-4 Rich, wealthy.

-5 Wise, intelligent.

-6 True, real; अर्थ्यं विज्ञापयन्नेव भरतं सत्यविक्रमम् Rām.6.127.25.

-7 Expert in getting money (अर्थसंपादनचतुर); अर्थी येनार्थकृत्येन संव्रजत्यविचारयन् । तमर्थमर्थशास्त्रज्ञाः प्राहुरर्थ्याः सुलक्ष्मण ॥ Rām. 3.43.34.

-र्थ्यम् Red chalk.